Blessurepreventie

Blessurepreventie begint met het in kaart brengen van de mogelijke gezondheidsrisico’s van je paard. Deze gezondheidsrisico’s zijn grofweg op te splitsen in twee groepen: risico’s van buitenaf en risico’s van binnenuit. Wanneer de risico’s inzichtelijk gemaakt zijn, is de volgende stap om deze zo klein mogelijk te maken.

Mogelijke gezondheidsrisico’s van binnenuit:
Kleine lichamelijke afwijkingen kunnen op de lange termijn grote problemen veroorzaken. Hierbij kun je denken aan:

-Gebitsproblematiek
-De bouw van het paard
-Wervelkolom (holling of bolling)
-Lichaamsgewicht
-Scheefheid
-Compensatie
 
Oorzaken van buitenaf:
In de regel zijn problemen van buitenaf makkelijker aan te pakken, maar dit vergt een open en gemotiveerde houding van de eigenaar/ruiter van het paard. De samenwerking tussen de dierenarts, ruiter en instructeur is verder cruciaal. Voorbeelden van oorzaken van buitenaf zijn:

-Gedrag, houding en gewicht van de ruiter
-Het harnachement
-Bodem
-Management van training
 
Blessurepreventie: tijdig opsporen
Het belangrijkste bij blessurepreventie is dus het tijdig opsporen van kleine afwijkingen die kunnen leiden tot iets groters.
 
Met name topsportpaarden ondergaan een regelmatige check van de dierenarts of fysiotherapeut. Maar ook bij paarden die tot één van de risicogroepen behoren (door  bijvoorbeeld scheefheid of een afwijking aan de wervelkolom) zou een regelmatige controle moeten voorkomen dat een kleine afwijking uitmondt in een blessure.
 
De huidige controles in de diergeneeskunde gebeuren hoofdzakelijk op het oog en op de tast (palpatie). Een probleem hierbij is dat het menselijk oog niet alle details in de beweging van het paard kan waarnemen. Omdat er vaak langere tijd tussen de controles zit en er soms bepaalde belangen meespelen, is het lastig om objectief te vergelijken.
 
Binnen de diergeneeskunde is er de laatste jaren gekeken naar oplossingen voor dit probleem, zoals de objectieve bewegingsanalyse van het paard (met systemen die werken met high-speed camera’s en/of met sensoren aan de benen van het paard). Op deze manier is een controle volledig objectief en herhaalbaar te maken en kan beter bepaald worden of het paard weer fit genoeg is om te presteren of dat er nog een rustperiode ingelast moet worden.
 
Meer lezen?
Dit is een samenvatting. Wil je meer weten over blessurepreventie? Lees hier het volledige artikel ‘Blessurepreventie bij paarden’ van Morgan Lashley (paardenarts, chiropractor en auteur bij Paardenarts.nl).